Back In Time

Ongeveer een jaar geleden (18 oktober, dag tegen kanker) ben ik voor een tijdje gestopt met werken om me voor te bereiden voor mijn operatie die toen op 8 november ingeplant stond. Niets te vroeg want voor de ingreep waren nog tal van onderzoeken die ik moest ondergaan.

Het waren onzekere tijden, waren er uitzaaiingen ?... moesten er nog bestralingen of chemo volgen ?... hoe lang zou ik thuis moeten blijven ?... en zelfs… als er blijvende incontinentie was zou ik dan nog terug starten met werken…? Het was emotioneel zeer zwaar en er was veel angst.

Hoe kijk ik vandaag op deze periode terug? Wel, ik denk er nu terug meer aan dan anders maar dat is dan weer heel normaal denk ik?

De laatste weken (maanden?) gaan hard, er is weer zoveel te doen en 24 u op een dag lijken weer te kort. Dit is niet goed, dus ik bewaak en plan bij regelmaat een rustpauze in.
Om de drukte (van de stad, 't lawaai, 't werk en de files) even te ontlopen zit ik momenteel even een paar dagen in de Ardennen. Effe genieten van de natuur en rust. Ook wat bijslapen, hier ook nog wat laatste schildersklusjes uitvoeren voor de winter… en ook, rustig jullie mailtjes beantwoorden 😉... en nog eens nadenken over een nieuwe blogpost.

- Et voilà, houtkachel staat aan en op de achtergrond speelt  ‘The Ultimate Collection’ van Katie Melua… ik ben geconcentreerd. 👌
Als ik er bij stil sta… kanker is nooit weg, je blijft steeds die (ex?) kankerpatiënt. Ik denk ook dat er steeds wel ergens die angst zal blijven. Maar ik voel me nu wel vrijer, beter en heb zeker meer vertrouwen in 't leven dan vorig jaar. Ik heb een goede en juiste beslissing genomen… dat voelt toch zo aan.

Mijn tussentijdse controles zijn stabiel en dus prima maar de knop waar ik de kanker volledig mee kan afzetten heb ik nog niet gevonden. (vrees dat die ook niet bestaat 😏)
Ik heb nog veel contact met lotgenoten, ook mensen die nu pas de diagnose krijgen en de weg naar mijn site/blog vinden. Ik zal ook in de toekomst hier blijven voor schrijven.

Ook heb ik een manuscript geschreven dat mogelijk in de toekomst als een echt boek zal worden uitgebracht. Ik ervaar de vraag dat veel mensen toch eigenlijk liever een echt boek lezen dan iets digitaal te moeten lezen. Ik ben hier momenteel nog niet uit en zoek mijn weg nog. Op de proefexemplaren die momenteel rond gaan krijg ik wel al wel zeer positieve feedback. Wordt vervolgd.

Op de achtergrond zingt Katie Melua momenteel ‘Bridge Over Troubled Water’…, haar versie is adembenemend mooi… en vrij vertaald : ‘een vriend in moeilijke tijden’.
(mag ik hier eigenlijk een YouTube link plaatsen... ja toch...? 😉 https://www.youtube.com/watch?reload=9&v=FygQ7I7tetU )

De steun die lot, en tochtgenoten elkaar geven is heel belangrijk.






Reacties

  1. Heel knap geschreven en levensechte gevoelens proficiat 👍👍

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat ben ik blij deze blog te mogen ontdekken.
      Een verhaal die blijkbaar gelijkloopt met dat van mij.
      Bij mij werd een PSA verhoging vastgesteld eind januari, in februari krijg je na een MRI scan te horen dat er waarschijnlijk kankercellen op je prostaat zitten.
      Door mijn drukke bezigheden op mijn werk en in mijn vrije tijd (musical) stelde ik de biopsie uit tot in april.
      Uit die biopsie bleken 9 van de 15 puncties kwaadaardig. Daarna volgende nog een botscan en CT scan, en dan stort je wereld even in.
      Wat zal mijn levenskwaliteit zijn na de operatie. De prostaat moest zo wie zo verwijderd worden. Door het programma topdokters zag ik de robotchirurgie, ik pendelde tussen een dokter die een open chirurgie zou uitvoeren en een dokter die het met de robot zou doen.
      Uiteindelijk werd het de robot.
      de operatie werd geplant op 21 mei.
      Ik dacht even dat men er de brandweer zou moeten bij halen om al mijn tranen weg te pompen, een heel emotioneel moment en nu weet ik waarom ik zo gehuild heb.
      De operatie verliep zoals het moest, een ingreep van ruim 5 uur.
      's Avonds zag ik nog net voor sluitingstijd van het ziekenhuis even mijn vrouw.
      Na vier dagen werd mijn blaassonde verwijderd, en jawel ik kon het droog houden.
      Ondertussen zijn we 4 maanden verder, ik ga weer fulltime werken, sta met een volgende musical op de planken, mijn leven lijkt compleet.
      Alleen de potentie wil niet zo lukken, de ODOL is er niet meer, de spontane erecties zijn weg.
      Wanneer komen die terug?
      Pas op, vrijen met mij vrouw doe ik nog steeds, maar op een andere manier.
      Een manier die mij niet echt tevreden stemt.



      Verwijderen
    2. Dankjewel voor je fijne reactie.
      Ik ben ervan overtuigd dat we hier vele andere tochtgenoten mee helpen.

      Verwijderen

Een reactie posten