Terug gaan parapenten ???

Straf en grappig hoeveel mensen me nu de laatste maanden al gevraagd hebben: “En wanneer ga je nu terug vliegen…?”

Het is eigenlijk een bijzonder ingewikkelde vraag. Op mijn website is de rode draad inderdaad vliegen. Ik ben begonnen met een opleiding parapente-piloot na diagnose prostaatkanker om 2 redenen.

- Ik droomde al van kind af te kunnen vliegen. Ik stel het dus niet meer uit.😎

- Ik wilde vliegen in zijn puurste en meest basic vorm ervaren… de gevaarlijkste (?).

In de opleiding en stages leerde ik omgaan met angst, spanning en keuzes maken. (als je op bv. 1000, 2000 of 50m hoogte vliegt sta je er steeds alleen voor… een foute keuze of paniek kan je dood betekenen als je uit de lucht valt)

Ik ging hier met meer, 'gecontroleerde', angst om dan de angst die ik had van prostaatkanker.

De dag dat je de diagnose krijgt stopt de wereld op een bepaalde manier. Het woordje eindigheid heeft plots een andere betekenis, je wordt dus op een bepaalde manier met de dood geconfronteerd.

Na mijn vliegongeval, toen ik van 10m vrije val tegen de grond smakte, dacht ik (en omstaanders) dat het voor mij gedaan was. Wederom werd ik met de dood geconfronteerd. ( zie vliegongeval )

Een radicale prostatectomie is niet niks… radicaal omdat ik wil leven en hopelijk nog heel lang.
Dus momenteel antwoord ik voorzichtig op de vraag of ik terug ga vliegen. Ik wil zeker nu extra voorzichtig en zuinig zijn op mijn leven. Ik heb angst voor pijn en dood na mogelijk weer een ongeval.

Maar daar gebruik ik dat woord ‘angst’ weer. Angst mag uiteraard je leven niet bepalen. Misschien gebeurt er wel iets dat ik er morgen (of volgende week, maand,…?) niet meer ben of dat het fysiek of financieel niet meer kan. Misschien denk ik over 20 jaar terug aan mijn leven van nu en heb dan spijt dat ik toch niet voor deze keuze, terug starten met vliegen, ben gegaan. 😟

En dat is nu eigenlijk waar mijn site en deze blog (onder andere) al jaren over gaan. ( www.prostaatkankerop45.be )

-Stel het moment om te leven niet uit tot later, het is niet altijd vanzelfsprekend dat je oud wordt.Wees ook dankbaar voor elke dag want het leven kan zo voorbij zijn.