Jaaroverzicht en activering plan C

Door deze kanker en operatie ben ik sedert eind oktober al niet meer aan ’t werk.

Als ik dan - fantastisch toch in deze periode 😕- een eigen jaarevaluatie maak dan is 2017 toch wel héél bijzonder en zéér ingrijpend geworden.

- Mensen die mij goed kennen (ja, collega’s 😏) weten dat ik van een ‘B’ plan hou. Wat als…..?

En misschien hebben we wel zelfs ergens in ons traject een ‘C’ plan nodig? Een keuze moet je altijd hebben in ’t leven maar ik besefte ook dat mijn keuze keihard en definitief ging zijn.

’t Buikgevoel volgen maar anderzijds ook je verstand… kiezen is ook altijd ergens verliezen.

Hoe was mijn 2017?

- Ik heb het voetbal leren kennen 😋… in heel mijn leven ben ik nooit geïnteresseerd geweest in voetbal. Echt totaal niet...

Ik was iemand die hield van gevechtssporten… (gestart op 9 jaar met karate) en, weliswaar met enkele tussenpozen,  gestopt met thaiboks op mijn 45. Ik was een surfer, deed aan parapente en hield van tennis maar voetbal… No way.

Wel had ik altijd ergens een wens om ooit eens een echte match bij te wonen, ik was nieuwsgierig hoe het voelde om tussen supporters te staan en een ploeg aan te moedigen… live.
Eerlijk..., ik heb altijd iets gehad met den ‘Antwerp’. En zo is mijn 2017 jaar begonnen. Ik kreeg voor mijne vorige kerst 2 tickets om naar een match te gaan kijken op den bosuil in Deurne. Samen met mijn dochter ging ik dus op ‘den tribune 2’ in januari supporteren voor den ‘Antwerp’ en tegen Roeselare 😬.

’t Was ijskoud, ’t regende, er viel sneeuw en er was een spanning dat ik niet eerder kende… een politiemacht, een rondcirkelende helikopter en euh sfeer, héél veel sfeer en gezang. Ik (en mijn dochter) waren gelijk verkocht… dit was fantastisch! Maar ook het voetbalspel verwonderde me… zalig.

Er volgden nog wedstrijden, de tickets werden steeds moeilijker te krijgen maar ’t lukte steeds. We hebben zo den ‘Antwerp’ van 1B naar eerste klas weten promoveren en 'Yes', ook op dat moment waren we aanwezig op den Bosuil! Fantastisch!!!

- Dit zijn écht leuke momenten om op terug te kijken… wie echter ook heel actief bezig was in ’t voorjaar was mijn kanker. Diezelfde periode steeg mijn psa waarde met 300%.

- Op mijn werk heeft het ook precies nooit drukker geweest dan in 2017. Een groot mooi project met bijbehorende deadlines zorgde voor extra veel druk en uitdagingen. Er was een (werk)verhuis en verbeteringen… het ging hard, gecontroleerd, behalve dan over die kanker die steeds aanwezig was. Die begon ongecontroleerd verder te gaan. Mijn plan ‘B’ moest ingaan.

6 Jaar lang heb ik gevochten met al ’t gene ik in mij had… ik was behoorlijk goed geïnformeerd en mijn uroloog destijds, die pionier was (en is) in Hifu, was mijn ‘B’ plan. Maar ik had ook nog een ‘C’ plan. Een klassieke ‘radicale’ prostaatverwijdering maar uitgevoerd met een nieuwe techniek (Bocciardi) Een misschien nog zwaardere keuze want toen had mijn huidige (nieuwe) urologe , op deze manier nog maar 100 patiënten behandeld.

- Zoals in een vorige blog al geschreven heb, heb ik op het laatste moment mijn nog geplande en lopende onderzoeken geannuleerd en koos op dat laatste moment voor mijn plan’C’.

Het was ingewikkelde keuze maar ik had gelijk vertrouwen in deze persoon en haar nieuwe techniek die ik al een jaar trachtte te volgen.

Mijn kankergevecht zat in de laatste ronde… ik had echt niet veel ruimte en tijd meer. De kanker ging plots te hard en (radicaal) ingrijpen was nodig. Op deze manier kon ik niet meer met je leven… ik heb drastisch gekozen voor (hopelijk) nog een lang leven.

De operatie, de dagen en weken nadien, had ik precies op voorhand minder zwaar ingeschat. Het is op een bepaalde manier harder, pijnlijker geworden dan ik me had kunnen voorstellen…

- Ik denk dit jaar ook zeker terug aan Josip Weber… toen ik lag te wachten om naar de operatiekamer te gaan las ik op mijn smartphone zijn overlijden… 52 jaar, prostaatkanker. Ook het overlijden van Marc van Eeghem deed veel pijn.

Dat ik een ander persoon ben dan voor de operatie dat zal vast wel zo zijn. Maar mijn persoon is zeker ook veranderd toen ik 6 jaar geleden te horen kreeg dat ik prostaatkanker had.

Ik ben er nog lang niet… zo voelt het toch aan. ’t Is ook mentaal bijzonder zwaar geweest (en nog steeds). Of ik iets heb overwonnen…? Neen, zo voelt het niet. Het is zo verwarrend allemaal…
‘k Ben er al zo lang mee bezig en heb toch echt diep moeten gaan in dit gevecht.

Er zijn uiteraard ook heel zeker positieve signalen en ik heb bijzonder veel ‘goesting’ van alles te gaan ondernemen in 2018.

Activering  plan ‘C’ was zeker het hoogtepunt van 2017 !

Aan alle lot- en tochtgenoten, ik wens jullie een gezond, gelukkig en liefdevol 2018 toe !

Warme groeten,

x