MRI

-Laatste jaren ben ik al in heel wat ziekenhuizen geweest voor controles, puncties, MRI,..


Het UZA is nieuw voor me… ben hier nog nooit geweest. Zelfs niet op bezoek. Een raar gevoeld overmand me als ik hier de parking op rijd. Ik vrees in dit ziekenhuis de komende maanden nog veel te moeten komen.

Mijn psa is op korte tijd met 300% gestegen en mijn gleassonwaarde van 7 beloofd ook niet veel goeds. Ik heb niet veel ruimte meer, mijn marge is op en er gaat op korte tijd iets moeten gaan gebeuren, dat is duidelijk.


Afgelopen 6 jaar heb ik hard gevochten en ben echt fier op deze lange ingewikkelde en ook fantastische periode van tumor stabilisatie. Ik wist dat ik op mijn manier deze kanker niet kon stoppen maar wel vertragen. 😏

-Het loop hier precies allemaal vrij gesmeerd in dit ziekenhuis, geen wachttijden, vriendelijk personeel,..
Allee, ik heb me ontdaan van al mijn metalen en zit op de MRI te wachten met een infuus in de arm en in een patiënten kleedje.
Deze MRI ziet er anders uit dan ik gewend ben,… groter, moderner… de tunnel blijft echter angstig benauwd smal.
Ik word stevig vastgemaakt en krijg een speciaal passtuk op mijn buik. De ruimte boven mij, het plafond, is een felblauwe hemel met witte wolkjes. Het heeft zijn effect, je wordt er rustig van. Na deze rustige fase krijg je een koptelefoon op en wordt je voor zo’n 30 minuten in de tunnel geschoven. Het blijft enkele momenten stil en dan begint de machine te grommen, magneten beginnen te slaan, (draaien 😵) Het wordt steeds meer een hels lawaai… en dan… is er een stilte maar net dat je deze gewend bent begint de herrie van de machine weer.

Op de achtergrond maakt deze helse machine een raar speciaal geluid, een soort repeterend geluid. Ik begreep het als Tsjik-tsjik-tjok , Tsjik-tsjik-tjok , het had iets ritmisch en best cool.

In Mindfulness leer je ook te mediteren met geluiden als achtergrond. Wel, ik tracht me met deze herrie te ontspannen… en het lukt ook. De machine zorgt ook voor een warme straling op mijn onderrug  en op bepaalde momenten slaan de magneten zo in ’t rond dat er een trilling ontstaat die ik als massage ervaar.
Na een 30 minuten is het genoeg geweest, zucht… meer dan genoeg. Eigenlijk heel raar maar op de één of andere manier heeft het mij serieus uitgeput. (psychisch ?)

-Ik weet dat deze machine mij geen goed nieuws gaat brengen. In het meest gunstige geval krijg ik te horen dat de kanker zich nog binnen het kapsel bevind. Een ander scenario zou kunnen zijn dat er uitzaaiingen zijn.  (hierin geloof ik niet maar tja, ook dit is mogelijk…)
Deze MRI zal de kanker duidelijk in beeld brengen om in een volgende stap een behandeling te kunnen gaan bepalen.



Pas op 4 september is er een vervolgafspraak…    

Reacties

Een reactie posten