Die andere wereld

Tegen familie, vrienden, collega’s spreek ik wel eens over die andere wereld.

Op mijn website schreef ik er ook al over… je kan jaren (heel je leven ?) over iets dromen, plannen maken om dan op het einde van de rit te zeggen : “Awel, hier heb ik nu jaren van gedroomd…”

Ik heb altijd al iets gehad met de Ardennen. De rust en een andere manier van leven sprak me wel aan. (Raar, maar muziek van Axel Red doet me steeds wegdromen van deze locatie.)

Ik ken een plekje, 5 km van de Franse grens, een kleine 200 km van Antwerpen en een omgeving door toeristen niet echt gekend.

Al meer dan 25 jaar houden we hier kleine en lange vakanties. Mijn droom was om hier ooit wel eens een 'eigen' chalet/huisje te hebben.

In een periode van angst en niet altijd hoopvolle berichten rond mijn gezondheid wou ik toch mijn droom doorzetten. Er is altijd iets in je leven te verzinnen waardoor je iets niet zou gaan doen 😕

Ondanks de – voor mij - zeer onzekere vooruitzichten hebben we hier vorig jaar eindelijk ietske kunnen en durven kopen. Het was een financieel zeer behoorlijk risico.

Ik kocht een heel super-basic chaletje zonder al te veel luxe. Het werd een zeer ingewikkelde aankoop… brrr, iets kopen van mensen die in een (vecht)scheiding zitten vergt veel moed en geduld. Uiteindelijk heb ik ook heel veel geleerd (vnml geduld J )over de Waalse manier van kopen/verkopen. Een verhaal op zich.

Financieel helpt het ook niet echt als je vecht tegen kanker… financiële instellingen trekken hun deuren dicht als ze het woord kanker horen. Wat voor waarborgen je ook hebt… heel raar en discriminerend is dit. Ook hier weer een verhaal op zich.

En voilà, na vele hindernissen en heel veel chaletwerken later (het huisje stond al 4 jaar leeg door die vechtscheiding) is het ons gelukt. En nu brengen we onze overige tijd regelmatig door in deze streek.

Het is en blijft bijzonder… Op iets meer dan 2 uur rijden van Antwerpen zit je in een heel andere wereld. Een wereld waar men absoluut geen Vlaams spreekt, er zijn geen toeristen, je maakt meer tijd voor elkaar, leer je leven met veel minder, is het leven ook hard maar absoluut minder gejaagd en meer respectvol. Er wordt ook nog echt nog naar elkaar geluisterd. Dus ja, ik vind de mensen echt interessant.

Het is hier zo prachtig leven in deze andere wereld 👍

Deze wereld… ik noem het soms het ‘Land far far Away’.